Bestia i błazen

Mariusz Trynkiewcz stał się gwiazdą medialną na miarę matki Madzi. Pewnie wkrótce zostanie celebrytą niczym Jakub Wojewódzki. Już teraz o Trynkiewiczu jest więcej w  tabloidach i na  Pudelku, niż  o podstarzałym playboyu, który także usiłuje podczepić się pod sławę „bestii z Piotrkowa Trybunalskiego”.

Tym razem medialny błazen zadedykował mordercy dzieci piosenkę „Wszystkie dzieci nasze są”, a  potem ogłosił, że  „wszyscy jesteśmy Mariuszami". Nie wykluczam, że Wojewódzki jest pedofilem - skoro sam tak twierdzi?
 Są jednak pewne tematy - śmierć dzieci na pewno do nich należy  - z których nie żartuje się nawet w myślach, a co dopiero na antenie stacji radiowej. Chyba, że jest się idiotą. Idiotą, który nie pojmuje, że śmierć, gwałt, czy pedofilia, to nie są tematy na skecze czy choćby tylko na radiowy rechot.
 Żartowanie z pedofila-mordercy, prowadzi do tego, że granica tolerancji społecznej przesuwa się w niebezpiecznym kierunku. Za moment usłyszymy - już słyszymy - usprawiedliwienia zboczeńca, że ma on swoje prawa i potrzeby, że nie wolno ich hamować dalszym ograniczaniem wolności.
 Niewiele mnie obchodzą prawa Trynkiewicza.  Martwię się natomiast o los jego potencjalnych ofiar. Wiem, że 25 lat temu powinien zawisnąć, tak jak go skazano.  Jednak za sprawą niezbyt rozgarniętych polityków, jemu i wielu innym potworom darowano życie.
 Pisaliśmy o tym problemie już w kwietniu ubiegłego roku. Przestrzegając, że wielu niebezpiecznych, seryjnych morderców wyjdzie w najbliższych latach na wolność.
Problem ten był znany od dawna. To, co obecnie dzieje się z Trynkiewiczem, pokazuje, że polskie państwo całkowicie nie jest przygotowane na takie sytuacje.
Nie zamaskuje tego nawet rechot etatowego błazna.

Janusz Szostak

Felieton pochodzi z najnowszego wydania magazynu REPORTER - w sprzedaży od środy 19 lutego.

Ilustracja: screenshot&FotoSketcher